I 1978/79 blei bandet «rickenband» starta av 5 guttar på ein 14-15 år. Arild Jørgensen (sang), Sigve Drange (gitar), Bjørn Hope (bass), Thor Oliversen (gitar) og Henning Haugen (trommer). Repertoaret bar preg av Stones, Clapton og Kiss. Øvingå foregjekk for det mesta i musikkrommet på Ullandhaug- skole.
Itte ett års tid blei det ein del utskiftningar i besetningå. Inn kom Hans Nilsen og blei nye trommis, og han Kåre Fladmark blei nye gitarist itte Thor Oliversen. Nytt navn blei det, «SAKER & TING», som var ein inspirasjon fra ein trelastplakat i kjellerstuå te foreldrene te an Bjørn Hope. Kjellerstuå va åg øvingsplass i perioder, te foreldrenes og naboens skrekk (rekkehus). Klistermerke blei og lagt i ein utforming som va umulig å fjerna itte an fyst hadde festa seg.
Tiå gjekk og inspirasjon te å laga egne sangar blei større. Me prøvde oss på engelsken, men adle va enige om at siddis-språket va best. Me adle va fan av «stavangerensemblet» sitt musikalske utrykk. Spelejobber blei det åg ein del av rondt på ungdomsskolar og klubbar. Ein jobb kan nevnas spesielt, og det va på Klepp i den gamle turnhallen. Me va nervøse og helst livredde, for me hadde hørrt at det gjekk livat for seg på Jæren. Tenk om bøndene ikkje likte musikken vårs, ville me få bank då?
Me fekk, itte litt tull med stortromma, gang på «Honky Tonk Women». Då kom det de ein svere kar opp på scenen og tok mikrofonen og ropte ut i salen «disse guttane kan spæla». Då blei det liv å kvelden va berga.
I denne tiå blei opphavet te stappa kniven snekra.
Drangen tok øve mikrofonen itte eein tid og Henning Haugen kom tebake, nå med gitar. Flere sangar kom fram og øvingå tok heila fritiå. Gutta skolen på Storhaug va øvingsplassen. Bandfolkå vokste, me blei både større og klokare trodde me, og ønskte å prøva andre ting kver for oss en itte ein tid.
Någen av oss fekk aldri du av håve dette med «SAKER & TING» å prøvde i 1988 å samla gjengen på ny. Sigve Drange, Bjørn Hope og Hans Nilsen ville prøva igjen å fekk med ein nye gitarist, Jan Egil Selbach. Sjøl lagde sanger lå klare som perler på snor. Øvingane gjekk vell ikkje tett så haggel, men holdt allikavel te å ta på oss en del spelejobbar. Då onna navnet «NÅGEN». Ein unge kar ved navn, Eirik Rønli, blei tatt inn for å erstatta Hans Nilsen på trommer.
Sangane på «Rosa Champagne» blei lagt i denne perioden 1988-1991.
På adle festar, eller andre plasser de va muligt å spela gitar å synga, va det alltid «drangesangar» det gjekk på. Siden me starta, å fram te i dag har me «bare» klart å få fram disse sangane på den akustiske måden. Ein goe venn av oss så seg leie av dette, å ville ha disse sangane på ein CD før me blei pensjonistar. «Sponsoren» ga oss ein kjangs te å realisere ein drøm me hadde for lenge siden. Då va det rektig nok LP, me tenkte på. Han sa at han alltid hadde ønskt seg «1000 CD- plader i hyllå». (då minus den du har).
Av det forektiga «SAKER & TING» e det me to, Sigve Drange og Bjørn Hope, som e med. Yngve Mathisen sa ja te å vera me oss på dette opplegget. Det va bra han blei me, for det hadde ikkje gått så bra uten hans positive holdning. Han måtte dra oss opp flerne ganger, då me holdt på å gje opp. Det e någe me de nordlendingane.
Me hadde brukt for någen så konne spela på sologitaren, så Selbacken blei henta inn. Han va klar te å hjelpa oss i studio. Glimrande resultat, takk ska du ha.
Ein store takk te ein goe venn som realiserte ein gammal drøm, Arild Jørgensen. Me håpe du har goe plass i cd- hyllå.
Ellers så syns me at me har vært goe, og det sko ikkje forundra oss om me prøve igjen me ein te CD. Me har flerne på lager, vett dokker.
Ha det!
Drangen & Bjørn 1995
